دارو درماني شقاق مقعد

جهت درمان شقاق بايد سيكل درد، اسپاسم و ايسكمي شكسته شود. اولين قدم درماني تجويز ملين هايي است كه مدفوع را حجيم و شل مي كنند و همراه با آن نشستن در لگن آبگرم را توصيه مي كنيم.
در اين مرحله درمان شقاق تجويز پماد آنتي هموروئيد (حاوي مواد بيحس كننده ، كورتون و مواد نرم كننده مي باشد) و يا ژل ليدوكائين مي تواند كمك كننده باشد. اغلب موارد شقاق حاد با چنين درماني بهبود مي يابند. در صورتيكه پاسخ درماني كافي گرفته نشد، و يا شقاق از نوع مزمن بود، مي توان از داروهاي ديگري استفاده كرد.نيتروگليسيرين با همان مكانيسمي كه عضلات صاف عروق كرونر را شل مي كند مي تواند عضله اسفنكتر داخلي را هم شل كرده و از اسپاسم خارج كند.پماد %۰٫۲ (دو دهم درصد) آن براي درمان شقاق استفاده مي شود و معتقدند يك اسفنكتروتومي شيميايي موقت ايجاد مي كند، علاوه بر آن خونرساني آنودرم را نيز افزايش مي دهد. از معايب آن ايجاد سر درد است و بهتر است در حالت خوابيده استفاده شود. در ايران گاهي به اشتباه به بيمار پماد%۲ (دو درصد) داده مي شود كه سردرد بسيار شديدي ايجاد مي كند. پماد ايزوسوربايد و يا ديلتيازم موضعي و خوراكي نيز مي توانند با مكانيسم مشابه به درمان شقاق  كمك كنند و سر درد هم ايجاد نمي كنند. درمان شقاق  مزمن در حدود ۶۰% موارد موثر است.تزريق موضعي سم بوتولينيوم(بوتاكس) نيز با فلج موقت عضلات اسفنكتر داخلي, يك نوع اسفنكتروتومي شيميايي موقت ايجاد مي كند كه مي تواند باعث بهبودي شقاق شود. اما در دراز مدت تا ۴۱% احتمال عود وجود دارد.